Ups wpadłem po uszy. Gram w prostą, ale jakże wciągająca grę - 2048. Dopiero teraz odkryłem fenomen tej gry przed którą się tak długo wzbraniałem. W końcu zainstalowałem ją na moim androidzie. I wciągnęło mnie po całości. Początkowo byłem sceptyczny i nie mogłem zrozumieć fenomenu tej gry, o której pisały antyappsy, spajderłeby oraz niezliczone osoby ze skrinami na fejsie. Niemal wszyscy z pokoju zainstalowali grę na swoich andkach i ajfonach, rywalizując i wymieniając doświadczeniami. Wtedy postanowiłem, że nie będę jej instalował na moim urządzeniu, które przecież nie służy do zabawy, a do pracy czy czytania feedów.
I w końcu pękłem w minioną niedzielę, kiedy w ramach chandry wiosennej postanowiłem najzwyczajniej w nią zagrać. Pierwszy raz, drugi raz… i dalej gram. I przestać nie mogę.
To typowo logiczna gra, w której głównym celem jest osiągnięcie liczby zen czyli tytułowego 2048 na jednym z kafelków, znajdującym się na 16 polowej, kwadratowej planszy. Należy przesuwać kafelki, aby dodać dwie te same wartości, będącymi potęgami liczby 2.
Niby prosta gra, ale trzeba mieć taktykę, by osiągnąć stan zen. Oczywiście, na wariata też można.
Nadaje się na rozluźnienie umysłu, na skupienie uwagi na zupełnie nie ważnych rzeczach w wolnych chwilach. I dlatego wciąga na maksa, podobnie jak kiedyś (open) Transport Tycoon Deluxe, przy który przesiedziałem niemal ponad 12h bez przerwy od wieczora do nocy.
Z innych zalet, to właśnie znalazłem sposób na nudę w pociągu.